Bloedsinaasappelcrème

Een van de "Recepten van de Maand" die me onmiddelijk aansprak, was de bloedsinaasappelcréme van Ger. Het wordt gemaakt in de magnetron volgens een procedé dat ik nog nooit had gelezen, laat staan uitgevoerd. De essentie is een mengsel van ei, boter, suiker en natuurlijk bloedsinaasappel, dat dikker wordt na steeds een minuut "koken" en tussendoor roeren. Enfin, de rest kun je lezen op de blog "Hoorn des overvloeds".

Het is helemaal gelukt en net zo zoet geworden als ik al vermoedde. Niet iets om vaak te maken, wel heel leuk om een keer te proberen. Dankjewel!

RvdM Wraps

Laatst verzorgde ik de warme maaltijd alleen voor mezelf. Dat is behoorlijk zeldzaam en dan experimenteer ik graag met een nieuwe combinatie die tegelijkertijd snel klaar is. In de supermarkt vond ik een handige eenpersoonsverpakking kidneybonen en dat inspireerde me tot het maken van wraps.

Benodigdheden:

• 1 of 2 (eventueel glutenvrije) wraps per persoon
• 50 gram geraspte wortel per wrap
• 25 gram zure room per wrap
• een paar champignons
• een stukje rode paprika
• 30 gram kidneybonen per wrap
• enkele cherrytomaatjes per wrap
• een paar plakjes komkommer
• 20 gram rucola per wrap

Snijd de champignons in plakjes en de paprika in stukjes. Daarna bak je de champignons met de paprika. Meng de kidneybonen er doorheen en warm ze op. Ondertussen kun je de wortel raspen. Als alles voor het grijpen ligt én de tafel is gedekt, doe je de wrap 30 seconden in de magnetron. Bekleed de wrap naar eigen inzicht met alle ingrediënten.

Kijk voor een verdere lijst van deelnemers bij Elisabeth, die deze inspirerende maandelijkse actie heeft bedacht. Eet smakelijk!

Kameel of dromedaris

Dit vrolijke borduurpakketje van Mouseloft kocht ik op de handwerkbeurs voor een klein prijsje. Eerlijk gezegd wist ik wel dat ik het al eens eerder had gemaakt, maar het was een leuk tussendoortje. Nu ik het opnieuw maakte, zag ik opeens dat er een zon op de achtergrond staat en zelfs vrij duidelijk. Toch was het me niet eerder opgevallen ...

Het afgebeelde dier wordt door ons kameel genoemd, een woord dat afkomstig is uit het Arabisch. Oorspronkelijk werd daar trouwens een eenbultig dier mee bedoeld, want in de Arabische wereld werden de tweebultige dieren niet gehouden.

Gedateerde detectives

Op Utrecht Centraal staan twee verrijdbare kramen in de centrale hal: de Boekwissel en het Boekwisseltje. De iets grotere wagen is voor volwassenen en het brusje is in principe voor kinderen bedoeld. Als ik naar mijn werk ga, dan loop ik er vrijwel altijd even langs. Om iets neer te leggen en ook soms om iets mee te nemen. Zo vond ik er een kinderboek "Lief dagboek", juist op de dag dat ik les ging geven over dagboeken. De twee getoonde detectives nam ik daar ook mee.

Alleen het woord "detective" al, doet enigszins gedateerd aan. Zojuist heb ik het opgezocht en in principe is het de aanduiding van iets ander genre dan een thriller. Maar komen jullie het woord nog wel eens tegen? Alle spannende boeken worden dezer dagen thriller genoemd in boekhandel en bibliotheek.

Van detectives hield ik vroeger en naadloos ben ik overgestapt op thrillers. Maar de laatste vijftien jaar lees ik ze nauwelijks meer. Eigenlijk zijn de nieuwste thrillers me veel te spannend en niet zelden ook te gewelddadig. De jaren zestigkaft van Het donkere net trok me dus aan en ik nam de pocket mee van de Boekwissel. Al lezend moest ik helaas tot de conclusie komen dat dit wel een behoorlijk gedateerd boekje was, dat me echt veel te langzaam ging. Vandaag heb ik De kat die naar het vogeltje lachte uit 1997 meegenomen van de kar. Ik ken de reeks van vroeger en weet dat het een snel geschreven serieboek is. Wel aardig voor in de trein, vond ik het destijds. De eerste vijftig bladzijdes kunnen me in ieder geval bekoren. Ik ben benieuwd naar mijn eindoordeel.

Jubileum

Mijn peettante werd onlangs 85. Bij zo'n mooie leeftijd hoort natuurlijk een geborduurd kaartje. Ik heb de cijfers dus weer eens van stal gehaald. De 5 is overigens een beetje aangepast, want ik was eerder niet tevreden met mijn ontwerp. Nu is het cijfer 5 één vakje minder hoog dan de 8. Het bijzondere is dat je dat niet meteen ziet. Zo zijn de twee cijfers iets meer in evenwicht.

Alkmaar

Scrollend door de foto's op mijn mobiel, ontdek ik er een aantal die voor deze blog bedoeld zijn en die ik nu eens ga plaatsen. Zo ben ik op een regenachtige winterdag in Alkmaar geweest om nieuwe schoenen te kopen bij Wijdeman. Als kind ging ik daar wel eens winkelen met mijn moeder, maar ik had toendertijd niet echt oog voor de leuke plekjes. De leukste ontdekking dit keer was soepp. Sfeervol, warm en droog, glutenvrije taartjes en het interieur is zeer divers.

Op de Grote kerk hing een intrigerend banier, die verwees naar een tentoonstelling in het Stedelijk Museum van Fiona Tan. Ik ben er niet geweest, maar het door haar gemaakte enorme glas-in-loodraam in de Grote kerk wil ik beslist eens bekijken. Het lijkt me prachtig.

Bij toeval liep ik ook langs het Hof van Sonoy, dat onder andere een Oudemannen- en vrouwenhuis is geweest.

Nu herbergt het trouwens een restaurant.

Vlakbij het station fotografeerde ik het provenhuis Paling en Van Foreest.

Op de valreep maakte ik nog snel een foto van de grote onoverdekte fietsenstalling bij het station. Het lijkt een beetje op de verdwenen fietsenflat bij Amsterdam Centraal.

Twaalf ramen

Een maand geleden heb ik het negende huis afgerond van de rij Amsterdamse geveltjes. Het is een veel-jaren-project, begonnen in 2012. Ik heb me voorgenomen om nu het licht goed is, vaart te maken met borduren. Vandaar deze update, waarbij je kunt zien dat ik de vensters van het volgende huis allemaal heb gemaakt. Nog niet ingevuld overigens met gordijntjes en luiken, maar dat is niet zoveel werk en leuk om te doen.

Zwaan

De eerste poging om het zwaantje te haken leidde schipbreuk, zoals je hier kunt lezen. De tweede keer lette ik beter op en ging het meteen goed.

Ten opzichte van het oorspronkelijke patroon heb ik een paar kleine wijzigingen doorgevoerd. Zo heb ik geen vleugels gemaakt en heb ik de zwaan verzwaard met een steen. Hierdoor blijft de vogel staan of eigenlijk drijven. Het origineel was namelijk een wagenhanger.

Bij toeval kwam ik een dag na de voltooiing van het haaksel in Amsterdam deze zwanen tegen.

Nijntje

Utrecht was de woonplaats van Dick Bruna (1927-2017). En daarmee ook de stad van Nijntje oftewel Miffy. Ik heb al meermaals iets laten zien van onder andere een Dick Brunatentoonstelling, meer dan levensgrote Nijntjes in de stad en de (nagebouwde) werkkamer in het Centraal Museum. Deze gehaakte Nijntjes liep ik al vaker tegen het lijf bij de ingang van het UMCU en vergat ik telkenmale te portretteren.

Ze zijn gehaakt door kansarme vrouwen in Vietnam volgens dit nieuwsbericht. De opbrengst is bestemd voor het Wilhelmina Kinderziekenhuis.

Ik aarzel welke ik het leukste vind. Het Nijntje met de rode jurk is wel erg naar mijn smaak. De ziekenhuisomgeving doet me ook neigen naar de witte jas. En welke vind jij het aardigst?

De ark

Toen ik een jaar of tien was, kreeg ik mijn eigen kamer. Het was de kleinste slaapkamer, maar ik was er blij mee. Ook met de eiken boekenkast trouwens, die in het kamertje stond. Wat er aan jeugdboeken in huis was, had een plek gevonden in die kast. Ik las alles wat los en vast zat, dus heb ik de boeken in die kast meermaals gelezen. Het oudste boek dat erin stond, was van mijn vader. Eigenlijk had ik het vaag vermoeden dat dit het enige boek was dat hij als jongen bezat en ik weet nu dat het niet klopt. Het boek "De ark" is namelijk verschenen in september 1955 en toen was hij al volwassen. Hij moet het dus als onderwijzer gekocht hebben.

Het is een lijvige verzameling verhalen en gedichten, samengesteld door Annie M.G. Schmidt en geïllustreerd door Jenny Dalenoord met prachtige zwart-wit afbeeldingen. Het lijken linosneden in mijn ongeoefende ogen.

We lezen het nu elkaar voor. Deels is het echt archaïsch. Wat een lange zinnen en wat zit er af en toe weinig vaart in het verhaal! Soms is er voor ons gevoel niet echt een kern of clou. Dat wordt echter afgewisseld met spannende en mysterieuze verhalen. Er zijn ook prima hervertellingen van klassieke verhalen opgenomen. Zou ik het nu aan een kind aanraden? Nee, dat niet. Het geeft aan hoezeer de jeugdliteratuur zich ontwikkeld heeft. Eigenlijk ook wel logisch, bijna zeventig jaar later.